Mijn naam is Tanja Ilbrink
24 februari 2021
Onderstaand bericht bevat informatie die niet meer van toepassing is. Er gelden geen beperkende maatregelen meer.
Sommigen van u kennen mij als uitvaartverzorger bij Van der Stappen uitvaartverzorging. Omdat ik net één jaar werkzaam ben in Nuenen en omgeving, zal het ook voorkomen dat mijn naam u nog niets zegt. Iets wat ik goed begrijp.
Iets wat u wel wat zegt, is dat akelige gevoel wat ons al maanden in de greep houdt. Het coronavirus is ons allemaal niet in de koude kleren gaan zitten. We maken ons zorgen over onze gezondheid en die van anderen. U heeft misschien zelfs afscheid moeten nemen van een dierbare in deze onzekere periode. Dit moet vreselijk zijn geweest voor u als nabestaande. Want een grote kans is dat u dit afscheid niet hebt kunnen organiseren zoals u eigenlijk wenste.
Als uitvaartverzorger heb ik vaak het idee gehad dat ik te kort schoot. Er was weinig persoonlijk contact en onze dienstverlening werd beperkt. Iets dat erg veel pijn deed, was de boodschap delen dat niet de hele familie bij het afscheid mocht zijn. Zoals dat ene telefoontje, waarbij ik mijn tranen moest onderdrukken. Ik moest een jonge vrouw, op de dag voor haar euthanasie vertellen dat zij van de 100 genodigden er maar 30 mocht uitnodigen. Gestreden had ze om het leven, ondanks de ondragelijke pijn, vol te houden. Zodat ze op precies haar verjaardag mocht sterven. En toen brak de crisis uit.
Maar ons ongemak is niet te vergelijken met de last die de nabestaanden moeten dragen om verder te kunnen. Te kunnen rouwen zonder het gevoel van een volledig afscheid. Een kopje koffie of een borrel na de uitvaart was namelijk tot voor kort nog niet mogelijk. Terwijl die nazit en het ontvangen van sociale steun zo belangrijk is om met het verlies om te gaan. Heeft u dit zo gemist? Doe het vooral alsnog. Het is nooit te laat om samen te gedenken, herinneringen te delen en te proosten op het leven dat uw dierbare heeft gehad.
Ook nu er versoepelingen zijn aangekondigd, hebben de begrippen troost en verbintenis blijvend een andere betekenis gekregen. Daar waar we elkaar nog een hand konden schudden of een knuffel konden geven, hanteren we nu een 1,5 meter afstand. Maar ik heb gemerkt dat die afstand niet altijd koud of kil is. De prachtige erehagen die zijn gevormd, voelden warm en troostvol. “Och, wat bijzonder. Zij staan er ook”, zei de echtgenote die op die betreffende dag afscheid moest nemen van haar echtgenoot. Een groot applaus klonk door de straten, toen de rouwauto langsreed en de echtgenote vol verbazing uit de volgauto naar buiten keek. De vanzelfsprekendheid van iemand zijn komst is er niet meer. En daarom werden die vele condoleanceberichten die zijn verstuurd, zo waardevol.
Langzaam breiden we onze dienstverlening weer uit. Een verzorging met familie is weer mogelijk, we komen weer thuis om de uitvaart te bespreken en binnenkort mogen we weer meer mensen uitnodigen voor het afscheid. We maken ons voorzichtig los uit de greep van het virus. Maar voorlopig moet ik met mijn hand op mijn hart u kracht en sterkte toewensen. Met het verlies dat u moet verwerken, de gezondheid van u of uw familie of de eenzaamheid die u nu ervaart.
Heeft u vragen over de uitvaartmogelijkheden in deze tijd? Ik en mijn collega’s staan voor u klaar. En als u daar behoefte aan heeft, kom ik graag kennis met u maken.
Tot slot beste mensen, zorg goed voor elkaar en laten we die 1,5 meter warm en troostvol invullen.